Kveldsola dansar i raudlète smil
på prektige øyar og dalar
Og heilage stjerner frå tusande mil
ser jorda frå himmelske salar
Stille sit kallen og ser frå sitt glas
at mørket sig sakte rundt nòva
Med minnene mange frå høgtid og stas
og kona som stelte i stova
Einsam i skuggen av knitrande eld
han skjenkjer seg kaffi frå kanna
Og trufast i handa han Bibelen held
den himmelske mektige manna
Han myser mot sola som kvervar i hav
den livgjevne glitrande sæla
Og tenkjer på livet som kravde og gav
han dagane mødesamt træla
Ja, livet er minne og åra vert natt
ei stråle av sola tek ende
Den gråstenkte kallen ber livet sin skatt
som dagar av lyset han tende
Tekst og foto
G.Skaar
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar