Besta mi



Besta ho lærde oss dansen på roser

livet var solstrålar dagane lang

Bodskapen fekk vi i daglege doser

glade vi barndomen bøane sprang

Snillare dame enn besta på Tunet

aldri eg møtte i livsdagen varm
Øyrer på stilkar og salmane lune

venskapen batt oss i kjærleg ein barm

Vørdnad for livet ho gav til oss grøne
ròtskapen aldri såg levande kår
Develen fekk oss nok aldri til søne`
bibelen spegla i augene klår

Tapet av besta gav skjelvande leppe`
hausten kom tidleg då klokkene slo

Minnene strålar når dagane gleppe`

levande bilder av salig ei ro

Tekst og foto G.Skaar