Handa



Eg hugsar ein gong ei hand

ho snakka stille

Ho leia til grøne land

i tider ville

Ho gløda i kvart eit tak

av kjensler ømme

Og vinka med nobel smak

eg aldri glømme

Som elden i tørre strå

eg minnast fingen

Eg teva på høge tå

so fekk ho ringen

Eg aldri såg annan veg

enn utan handa

Den styrde med faste preg

fram gjennom landa

Ho synte vår dag med v

og natta flamma

So aldri eg måtte be

om ryggen kramma

Men tida tok handa mi

ho livet dulde

I myrkna gjekk siste sti

i vintrakulde

Tekst og foto G.Skaar