Ei fager hand



Her vandra ei kone på stølstrappa rein

og livet står skrive i veggen

Ho lite nok tenkte på framtidas mein

at stølsvollen fin vart til kleggen

I nøysemd og takksemd til grødene skral

var dagen eit slit kringom nòva

Og maten og vasken var evig eit bal

ho ullplagga stelte og tòva

Men ungar og husbond dei knappaste såg

kor frua ho streva til dagen

Ho søvnlaus om natta i storsenga låg

med bibelen vonfull på magen

Guds velde det pustar og tek til si hand
ei dronning som sleit seg so mager
Og tida den kvervar for alle til sand
mot haustdagen livsstraumen fager

Ja, tider skal kome og tider skal gå

til slutt ligg vi jamsid`s og like

Men ingen veit dagen vi reiser her frå

på turen til himmelens rike

Tekst og foto G.Skaar