Monsteret

Dei fanga det digraste fjolset ein dust
eit monster som slukte det meste

I humring og glede eg høyrde han gust
ja no var det tid for å feste

For pinsla og smerten hang dau som ei sild

han kunne meir menneska plage

Og sola skein glitrande gavmild og gild

så angsten han sleppte i mage

Vi senka til botnar ei glye med stein

som aldri såg morgonen atter

Vi skura så hendene blanke og rein

til lovsong og feiande latter

Og dansen på kaia den ljoma i spel

i rusen mot våren og lukka

Vi skåla i saman i trivnad og vèl

for skallen som vi hadde hukka

Tekst og foto G.Skaar