Reisa

Draumar som fjell og på livet dei trudde

Folket fann von her i vika dei budde

Lite ein trong ut i veglause grenda

Kongeleg utsikt og kveldsol som blenda

Stunder var gode ved nymåla vegger

Breie var skuldrar og faste var legger

Graset det grønka frå havbrisar linne

Snøen dei skoda langt borte på finne

Smalen togg drøvet i solvarme bakker

Hjorten han brølte i haustkvelden vakker

Palen sprang lystig i solgangsbris

og høner varp egga i sneisevis

Frå huset det lydde av hammarslag

På trappa låg blada frå avhaldslag

Ungar sprang frie på strand utan band

Om kvelden song kona eg veit meg eit land

Men trua forsvann det vart jag om komfort

Med tv i stova rann livet så bort
Ungane flytta og att sat dei gamle

Krokute slitne mot forfall sku` hamle

Utsikta no er det smalen som nyt
Langs landet går jachtar med stettglas som flyt

Gløymt er den tida då folket her sleit

for maten og føda dei aldri vart feit

Tekst og foto G.Skaar