Lysten

Eg rullar meg lysten i haustfarga gras 

og nynnar ei strofe til synet 

Den strålande dagen er blotta for mas 

og tankane klåre som lynet 

Den glødande sola er rus for mitt mot 

den haustbrune yta mi vogge 

Eit kjensleslott fagert av salig ei bot 

som nonsens og motløyse stogge 

I glansen av morgon syng vinden i hei 

dei gladaste sorglause tonar 

Frå kimen i fjella på langande lei 

renn draumar av alt kva eg vonar 

Ved fjorden ligg vårdagen stille i fryd 

ja dette er alt kva eg lyste` 

Og tankane bivrar i alderens dyd 

frå blodet eg kjenner i bryste` 

Takk Gud at eg levde og tider eg fekk
av ungdom og elde i lukke
Når fàra står kalde frå åra eg gjekk
eg pinsler av alderdom slukke

Tekst og foto 
G.Skaar