Fossedalen

Her gjekk eg mine barnesko

i sommardagar fine
Eg hugsar kor vi sprang og lo
i barndomsminna mine

Ho Gunhild bydde safta sval

so leskande i ganen
På tunet her i Fossedal
eg kjende meg som hanen

Som fossen dusja sveitte kinn

i strålane av dagen

Gav fosseleiken lette sinn

og moroa i magen

Til stølen gjekk so ferda vid

med sekken min på herda

Ja livet var ei goe` tid

som kongeleg i verda

På hytta var det ro og fred
vi kjøa fekk i panna
Og gjorde ei ein katt fortred
i lys frå oljekanna

Frå orrespel kom morgongry

og skoddedis i lia
Eg hugsar eg var stolt og kry
og plystre har eg sia

Eg alltid kjennest ung og pur

i Fossedalen`s tankar
I morgon dreg eg dit på tur
og barndomsgleder sankar

Tekst og foto
G.Skaar