Kulde og eld

Eg fraus og skalv av snø og fòk

Og vinden kvein i suligt bråk

Ei hand og fot var kjenslelaus

Då høyrde eg ei stemme taus

No er du tapt i ville spor

Ja, snart du høyrer englekor 

Så flyg no sør til vame land

og strekk deg ut i solrik sand

Og røysta tok meg langt avstad

Til svidde land og heite bad

Eg brann som eld i gloheit sol

Eit rosa skinn ved swimmingpool

Då høyrde eg ei stemme taus

No er du jammen giddalaus

Så finn deg atter snø og is

Du vraltar som ein gamal gris

Ja livet er eit paradoks

Frå brennheit sol til fryseboks

Men vegen er du sjølv som rår

om kroppen tykkjest kald og sår

Tekst og foto
 G.Skaar