Blunkaren

Det blunkar ein harding så lurt opp på heia

han fører sin livnad her langt utom leia

Han kjenner nok vindane kalde og kvasse
og vinterens mørke han også kan trasse

No anar han tider av vårlege strålar

for harane kallar og rypene skrålar

Og dagane lysnar det brusar av glød
frå senga si mjuke av kvitaste snø

Eg blunkar tilbake til blunkarar eg

Eg møter dei ofte på eventyrveg

Finn ein i dag som du blunke til kan

Lær litt av væren med hjarte i brann

Tekst og foto G.Skaar