Vintervått



Det klukkar frå lia som om det var vår

Stråa ligg visne og knappast forstår

På fjellet vi lever der skulle det snø

Men isen er blitt til ein einaste sjø

Aldri var vinteren slik eg var ung

Snøen låg djupe så kald og så tung

Frøa fekk tine av lokkande sus
Sola den varma til vårkåt ein rus

Ber til Vår Herre om vinterleg ro

Kvila vi treng no skal grøda få gro

Livet har vorte så fælsleg og vått

Vinter vi ropar kom venleg og godt