Stranda-Lars

Han Strande-Lars levde som noko til mann

han brydd` ikkje mange den karen

Han venleg seg ofra då dagane rann

for andre han hoppa som haren

Han smålåten nøysam vart herda til kar

og berrføtt han sleit kring i dalen

Om folket langs fjorden trong hjelpa si snar

var Lars`n der herda og balen 

På loftet i Myra han hadde sitt rom

so trongt at han knappast vann pusta

Og maten bad bod om ei krybbe so tom

at skrotten ei livet var rusta

Han gjekk gjennom isen med børa si stor

og tenner låg att opp på heia

Men aldri han hytta og banna og svor

han aldri trong andre til pleia

Han song sine salmar for natteleg ro

i lyset frå under i stova

Om livet i Myra gav lite til gro

han plassen sin helsa og lova

På Osland han døydde ein sommarleg dag

sjå Lars`n han strålar av ande

Nei aldri det finnast ein make til slag

som Lars`n i Myra av Strande

f.1849 

d 6.juli 1937 

Tekst G.Skaar

Foto Paul Stang