Kald og sår

Eg frys og skjelv av is og vind

I fòket er eg nesten blind

Det stormar over fjella vill

Då kallar tankar varm og snill

Kva gjer du her i frost og snø

Du kan då pinadegen dø

Ja ta eit fly til varm ein krok

So kan du kaste kvar ei brok

Og røysta ber meg langt av stad

Til svidde land og heite bad

Eg brenn av eld i gloheit sol

Ein rosa fyr i våt ein stol

Då høyrer eg ei stemme taus

No sit du jaggu giddalaus

So finn deg atter regn og is

Du vraltar som ein gamal gris

Ja livet er eit paradoks

Frå brennheit sol til fryseboks

Men vegen er du sjølv som rår

Om kroppen kjennest kald og sår

Tekst og foto 
G.Skaar