Livleg lik

Skrukkute stridig eg kjenner ein kar

skrumpa på fjellet av tida

Beinaste framåt er kallen so rar

vintrar og somrar i sida

Talast i glede vi stundomen gjer

sorger og sinne treng kvila

Lysande attrå i dagar vi ser

livet er til for å smila

Stabeist vert harde men tindrar av år

gråsprengde tidlause sterke

Gubben han lever i bautaen vår

aldri han årgangar merke

Tekst og foto 
G.Skaar