Eg sansa so snaraste trollet
det sokk gjennom mage og tå
Eg vart som ein dissande bolle
han hadde då jammen meg ljå
Eg tykte han veiva og hytte
med krafsande hender mot tak
Og fråden om kjeften sku` spytte
då bråast eg skoda han bak
Ja, mørket det narra min viten
for trollet var snillaste sort
I skorne eg kjende meg liten
då redsla dreiv skrikande bort
Moralen i helvetes tankar
ligg løynd i den svartaste krok
Av hjartans min tanke no bankar
av sanning frå visdomens bok
Tekst og foto
G.Skaar
G.Skaar
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar