Eg prisa den veden eg kappa i fjor
stod tørka og turr i min kjellar
Den varma meg godt etter kulde frå spor
av snødjupe hamrar og svellar
Ein kubbe var saga og lagt i ei lad
med kjærleik og håp i ein alen
No sit eg og tenkjer at jau er eg glad
det ljoma frå saga i dalen
Men ladet er skrumpa av vinterens famn
som åra frå livet eg andar
Som vener der møtte si fullbyrda hamn
brenn kubben frå tanken eg landar
For kubben den glødar av balstyrig vår
som truffen av kjærleikens eldar
Og oska ligg att som ei spire for kår
til elskovens solrike kveldar
Men vinden tek røyken og fører til sky
og borte er hugteke hjarte
Som lukta av vårdagar osar på ny
frå tankane frie og bjarte
Tekst og foto G.Skaar
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar