Møtet med rosa

Eg vandra i dagar og såg etter ho

som smilte i vindkasta sprada og lo

Ein morgon ho glytte so heftig mot meg

den vakraste jenta eg såg på min veg

Ingen eg møtte såg stoltare ut

 Ingen eg minnast med raudare trut

Glansen av ynde den sette sitt spor
Skjelvande føter slo kroppen til jord

Smilet som stråla det smelta mitt sinn

Hitna eg gjorde og raudna i kinn

Stotra du har det so strålande flott

Gjevast du bygde din heim til ditt slott

Dumskapen strøymde so dugeleg på

Rørsla av føter vart retteleg brå

Blikket mitt flakka som skote av lyn
aldri eg vitna eit vakrare syn

Stivbeint eg stotra eg ser deg nok att

kjendest so løye og vera so matt

Vegen til rosa eg hugsar nok vèl 
lengten til henne den riv meg i hèl

Pakkar no sekken med gåver i dag

 sprayar so halsen med lukt av eit slag

Kleda dei skin som av vårsola fin

latter og løye er god medisin

Men rosa eg aldri såg snurten av att
eg leita frå grytidleg morgon til natt
Ja, draumane eggar og draumane går
men kanskje det blømer ei ny ei i år...

Tekst og foto 
G.Skaar