Døra

Døra står nymåla vakker og blå

porten til nærvær og lengsel

Somme sit attom eit gitter med slå

dømde til dagar i fengsel

Pengar fordervar gjer ryggane ill

krøkte av tankar om håpet

Lærdomen kuar eit menneske snill

stengde av makta i skåpet 

Dører kan opnast og lukkast  i sinn

trelbundne tukta i vreide

Eg likar vårvinden varleg og linn

kjærleg han syner mitt leide

Tekst og foto 
G.Skaar